Aleksandra i Stanisław Kowalczyk

murowaną stodołą z 1928 r. Dom i ogród były w fatalnym stanie. Właściwie to nie był ogród tylko zapuszczony i zdziczały sad. Zaczęliśmy więc od wykarczowania uschniętych i zdeformowanych drzew owocowych oraz usunięcia stosu śmieci , gruzu i złomu. Razem z żoną chcieliśmy mieć ogród naturalistyczny, taki który przy całym swoim uroku nie wymagałby ogromnych nakładów pracy przy jego pielęgnacji. Chcieliśmy również ,aby dom i ogród były pewną całością .Dom zatopiony w ogrodzie a ogród prawie wchodzący do domu. Wokół domu posadziliśmy dużo drzew i krzewów. Dom został obsadzony winobluszczem trójklapowym , który miał spełniać podwójną rolę. Po pierwsze wtopić dom w otaczający go ogród , po drugie wypompować wilgoć ze starych piwnic ( co świetnie się udało). Natomiast jesienią jego krwistoczerwone liście tworzą piękny, niesamowity widok. Mniej więcej w połowie działki stoi stara stodoła. Przy jej północnej ścianie posadziliśmy winobluszcz pięciolistkowy, który po 20 latach prawie całkowicie ją oplótł i otulił zielonym kobiercem. Tuż obok cudownie splątanych grubych łodyg winobluszczu znajduje się murowany basenik do którego wpada strumień wody przez rzygacz od starej pompy. Do stodoły przylega mur wybudowany przez nas z rozbiórkowej cegły z licznymi wypustami i otworami . Tak więc za stodołą został stworzony zakątek gdzie ze starego kieratu i rozbiórkowych cegieł z komina opuszczonej cegielni wybudowaliśmy gril. Przez lata staraliśmy się tworzyć w naszym ogrodzie tajemnicze , urokliwe zakątki, gdzie można byłoby zaszyć się z książką, lub po prostu spokojnie odpocząć. Przez wiele lat zbieraliśmy różne ciekawe przedmioty, które były wykorzystywane jako ogrodowe artefakty zintegrowane z przestrzenią naszego ogrodu. Te 20 lat tworzenia i współtworzenia , bo również ogród podpowiadał nam czego od nas oczekuje, to piękny okres w naszym życiu.