znaczenia. Wśród iglaków najbardziej tolerancyjne są sosny – głównie niewysoka sosna kosodrzewina (Pinus mugo ssp. mugo) i jej odmiany o jeszcze bardziej zwartym wzroście – 'Gnom' lub 'Humpy' oraz o oryginalnym żółtym zabarwieniu igieł zimą – 'Winter Gold' i 'Ophir'. Piękna jest też karłowa sosna czarna 'Hornibrookiana' i 'Globosa'. Odporne są także jałowce. Wśród nich możemy dobrać ogrodowe wykrzykniki, o wzniesionym, wyprostowanym wzroście, np. jałowiec pospolity 'Hibernica' i 'Sentinel', jak i płożące – 'Repanda', 'Green Carpet'. Jako roślina okrywowa doskonały jest niebiesko zabarwiony jałowiec płożący 'Wiltonii' lub 'Blue Chip', a także jałowiec łuskowaty 'Blue Carpet'. Krzewy liściaste. Perukowiec podolski (Cotinus coggygria) ma odmianę czerwonolistną 'Royal Purple' oraz żółtolistną 'Golden Spirit' – to jedne z najładniejszych krzewów, zwłaszcza w okresie owocowania. Spośród niższych krzewów wyższą tolerancją na suszę cechują się odmiany berberysu Thunberga (Berberis thunbergii), wśród których są także barwnolistne (np. 'Atropurpurea Nana' i 'Bonanza Gold'). Warto też zwrócić uwagę na rokitnik (Hippophaë rhamnoides). Jego męska odmiana Hikul wyróżnia się niewielkim wzrostem (tylko 1,5 m) i zwartym pokrojem, przez co doskonale nadaje się na działki i do mniejszych ogrodów.
(...)

te oczekiwania pokrywają się z rzeczywistością. Irgi, pięknotki, śnieguliczki, trzmieliny, suchodrzewy, ostrokrzewy, dławisze to niejedyne przykłady rodzajów, gdzie owoce są w najlepszym przypadku okropne w smaku, a nierzadko trujące. Za to wiele innych gatunków uprawiamy, nawet nie wiedząc o ich właściwościach kulinarnych. Chociażby taki jarząb szwedzki (Sorbus intermedia), albo mączny (S. aria) mają zaskakująco smaczne owoce, pozbawione goryczki tak charakterystycznej dla jarzębiny (S. aucuparia). Podobnie zresztą inne gatunki tego rodzaju o liściach pojedynczych włączając jarząb brekinia (S. torminalis). Obecnie pojawiły się w handlu mieszańcowe odmiany jarzębów o jadalnych owocach, nie zawsze łatwe do zdobycia i drogie. (...)

popularne to dynia olbrzymia i zwyczajna oraz jej odmiany botaniczne (cukinia, kabaczek, patison). Zastosowanie dyni Dynie są pokarmem dla ludzi i zwierząt, produkuje się z nich olej, leki, suplementy diety i kosmetyki. Uważane są za afrodyzjak. Jesienią owoce dyni wspaniale zdobią ogrody, wnętrza domów, sklepy. Cenny miąższ Jest lekkostrawny, niskokaloryczny. Dynia zawiera dużo witamin: A, z grupy B, C, E, K oraz składników mineralnych (fosfor, żelazo, wapń, potas i magnez), pektyny, kwasy organiczne. Dynie o pomarańczowym miąższu mają dużo karotenów. Występują w nim również w małej ilości węglowodany, białka i tłuszcze. Nasiona dyni Są wartościowsze od miąższu. Stanowią źródło wielu mikro- i makroelementów (magnez, cynk, selen, żelazo, fosfor, wapń, potas) oraz witamin. Zawierają znaczne ilości tryptofanu, aminokwasu, który jest odpowiedzialny m.in. za syntezę serotoniny („hormonu szczęścia") oraz melatoniny (związku regulującego sen). W nasionach dyni znajdują się kukurbitacyny, które zwalczają pasożyty układu pokarmowego(...)

bez trudu dostrzec ich przemianę. Coraz więcej młodych rodzin przejmuje działki i dostosowuje je do swoich potrzeb. Moda na działki wynika z potrzeby kontaktu z naturą i chęci urozmaicenia dotychczasowego stylu życia. Działka to przede wszystkim rekreacja, własne plony, integracja społeczna i doskonałe miejsce spotkań rodzinnych. Na 300 metrach kwadratowych zieleni całe pokolenia współpracują, bawią się i odpoczywają. Być może jest to odpowiedź na pytanie, dlaczego coraz więcej młodych chce być działkowcami. Młodzi mają często mniej czasu na uprawę i pielęgnację. Zazwyczaj też brakuje im doświadczenia ogrodniczego. Nie oznacza to jednak, że powinni rezygnować z upraw lub posiadania pięknych rabat. Zupełnie niesłusznie młodzi usuwają grządki i rośliny sadownicze na rzecz rozległego trawnika. Taka kompozycja jest monotonna i wcale nie mniej pracochłonna. Duży trawnik to więcej koszenia, nawożenia, wygrabiania, wertykulacji i innych niezbędnych zabiegów. Tymczasem wystarczy wyłożyć rabaty agrowłókniną, odpowiednio ściółkować i otrzymamy skuteczną ochronę przeciwko chwastom. Odpowiednio dobrane rośliny do panujących warunków siedliskowych to także większa szansa na mniej pracy. Przykładowo rozchodniki okazałe i perowskie łobodolistne to doskonałe byliny na przepuszczalne i nieco suche gleby. Jeśli jednak posadzimy na takich glebach wilgociolubne tawułki, to musimy liczyć się z koniecznością częstego nawadniania i ryzykiem niepowodzenia. Warto przyjrzeć się warunkom panującym na działce, roślinom wskaźnikowym mówiącym o rodzaju gleby i wybrać gatunki z palety rodzimych, pasujących do uwarunkowań działki.(...)

Rośliny są w dobrym stanie, wyrośnięte i dostępne w największym wyborze. Co więcej – jest to typowy okres na sadzenie drzew i krzewów z tzw. gołym korzeniem, które na dużą skalę wykopywane są w szkółkach i oferowane po cenach znacznie niższych niż egzemplarze w doniczkach – to znakomita okazja do zakupu większych ilości, jeśli np. planujemy stworzenie szpaleru, żywopłotu albo dużej kompozycji. Innym argumentem, który po prostu zmusza nas do zakupów w tym czasie, są rośliny cebulowe. Jeśli chcemy już od wczesnej wiosny cieszyć się feerią soczystych barw w ogródku – nie możemy przegapić oferty tulipanów, hiacyntów, szafirków, krokusów, czosnków ozdobnych i wielu innych gatunków – oferowanych tylko jesienią, kiedy to przypada termin ich sadzenia. Jesień to również czas posezonowych porządków, uprawy gleby, zabezpieczania roślin na zimę – wiele z tych prac decyduje o sukcesie danej uprawy w kolejnym sezonie, a czasem wręcz determinuje przetrwanie roślin w okresie zimy. Tutaj również potrzebne będą konkretne narzędzia, sprzęty i materiały. (...)

pory, cebulę, dynie. Prawidłowy zbiór Warzywa korzeniowe najlepiej wykopywać podczas bezdeszczowej pogody i dobrej wilgotności gleby, takiej by nie była ona za sucha i niezbyt mokra, aby nie oblepiała korzeni ani narzędzi. Przy suchej glebie więcej korzeni ulega uszkodzeniom, a zbiór jest uciążliwy. Korzenie wykopujemy ostrożnie, by ich nie uszkodzić. Część nadziemną usuwamy i obcinamy nać, z pozostawieniem krótkiej części ogonków u ich nasady. Nie można obcinać liści z główką korzenia, aby nie ranić korzeni. U selerów usuwamy dodatkowo drobne korzenie, wyrastające przeważnie w dolnej części zgrubienia. Po zbiorze warzywa powinny być przesortowane. Nieznacznie uszkodzone oraz małe i niekształtne przeznaczamy do bezpośredniego spożycia, ładne, dorodne do przechowania lub przerobu (zamrażanie, przetwory). Te, które mają być przechowywane, zostawiamy na chłodną noc (ale z dodatnią temperaturą) w ażurowych skrzynkach, aby uległy schłodzeniu przed złożeniem do przechowywania. (...)