Kilka lat temu zaczęła się pojawiać w mojej głowie własna wizja jak ten ogród powinien wyglądać. Postanowiłem zacząć ją stopniowo wprowadzać w życie, tym samym moi rodzice oddali mi pałeczkę do prowadzenia ogrodu. Nadałem mu charakter historyczno-romantyczny. Całość ogrodu zajmuje ponad hektar powierzchni. Podzieliłem go na kilka części.

Naturalistycznie

W pierwszej części znajdują się najstarsze nasadzenia w ogrodzie, m.in. drzewa iglaste, krzewy, rabaty bylinowe. Wśród nich znajduje się mały zbiornik wodny, w którym królują lilie wodne, a w otoczeniu rosną m.in. funkie, bergenie i juki. Do oczka wodnego przylega kamienna kaskada wsparta na murku z piaskowca i otoczaków, przez który prowadzi wejście do małego ogródka warzywnego. Dalej ścieżką dotrzemy wprost do rabaty z hortensjami. W sąsiedztwie znajduje się skalniak utworzony z dużych kamieni, które teraz porośnięte są krzewami. Uzupełnieniem są dorosłe drzewa iglaste, świerki, sosny, modrzewie. Ogród w tej części ma charakter naturalistyczny.

Antyczne inspiracje

Najbardziej dumny jestem jednak z kolejnej części ogrodu, nad którą zacząłem pracować 5 lat temu. Jest nią aleja różana długości ok. 30 m. Rosnące tam krzewy pielęgnuję z najwyższą starannością, odpowiednio je chroniąc, nawożąc oraz przycinając w ciągu roku, dzięki czemu mogę nacieszyć się ich długim i obfitym kwitnieniem przez całe lato. Obok róż, wzdłuż alejki, postawiłem duże terakotowe donice, w których rosną liliowce. Aleja sama w sobie bardzo dobrze nadaje się nie tylko do romantycznych spacerów, ale również wykorzystywana jest jako tło do sesji zdjęciowych, np. o tematyce historycznej.

Alejkę otwiera porośnięta bluszczem furtka, co nadaje wejściu tajemniczość. Na końcu postawiłem ceglany murek oddzielający aleję od placu, którego centralnym punktem jest okrągła budowla stylizowana na antyczną świątynię.

Postanowiłem połączyć ogród ze swoją drugą pasją – sztuką, gdyż z wykształcenia jestem historykiem sztuki. Po obu stronach alejki znajdują się postumenty, na których stoją posągi z postaciami mitologicznymi. Wzdłuż muru i wokół figur pnie się bluszcz, delikatnie okrywający ich kształty. W tej części ogrodu zachowałem zasady symetrii, czerpiąc przy projektowaniu inspiracje z ogrodów włoskich. Sprawia to, że ma on swój określony charakter i nie jest jedynie przypadkowym zestawieniem roślin ogrodowych, lecz przemyślanym projektem.

Klasyczną inspiracją jest też powstały z tyłu domu okrąg, w którym stoją cztery figury amorków, wokół których posadziłem białe róże. Postawiłem tam również pergole dla powojników. W centrum okręgu w klombie z lawendy stoi stara amfora na postumencie.

Pomysły, projekty

Moja głowa wciąż pełna jest nowych pomysłów a ogród, w obecnym kształcie nie jest tworem skończonym. Wciąż pracuję nad kolejnymi projektami, np. jestem w trakcie przygotowywania klasycznej fontanny. W jej tle będzie znajdowała się przyścienna figura nimfy. Nawiązując do swoich zainteresowań sztuką, planuję też stworzyć pawilon ogrodowy, wzorowany na kształt starych oranżerii z dawnych epok. Będzie on współgrał z obecnym klimatem ogrodu.

Obecność w ogrodzie starych, stylizowanych na antyczne obiektów i przedmiotów sprawia, że staje się on jeszcze bardziej niezwykły i intrygujący, a przez to ciekawszy dla potencjalnego gościa. To wszystko razem tworzy miejsce o niepowtarzalnym charakterze. Można poczuć się tu jak w filmowym Tajemniczym Ogrodzie. Ogród ten zajmuje bardzo ważne miejsce w moim życiu.

Jarosław Zientkiewicz