Aranżując działkę lub ogród, ważny jest nie tylko dobór gatunkowy, ale także odpowiednia rozstawa i grupowanie roślin. Zdecydowana większość roślin najlepiej czuje się i prezentuje w towarzystwie egzemplarzy o identycznych wymaganiach siedliskowych i sile wzrostu.

Sadząc rośliny grupami, tak by tworzyły poduchy, czy łany zapewniamy im optymalne warunki wzrostu. Są wówczas mniej narażone na konkurencję innych gatunków oraz lepiej eksponowane. Grupowanie sprawia, że już z daleka widać plamy barwne na rabacie oraz pozwala lepiej naśladować naturę. Także rośliny posadzone w grupach są bardziej widoczne przez owady zapylające, więc zwabiają je licznie.

Wielkość grupy zależy od tego jak wielką plamę chcemy uzyskać oraz jak duża jest rabata. Na małych przestrzeniach sprawdzą się grupy po kilka sztuk, duże rabaty to zaś okazja do eksponowania roślin po kilkanaście, czy nawet kilkadziesiąt. W liczniejszych zespołach warto sadzić szczególnie rośliny o niewielkiej sile wzrostu np. płomyk szydlasty, żagwin ogrodowy, ubiorek wiecznie zielony, goździk pierzasty, gęsiówka kaukaska, zawciąg nadmorski (po 10−12 szt. na 1 m²), ale także większe byliny do naturalistycznych nasadzeń np. rudbekia błyskotliwa, jeżówka purpurowa, szałwia omszona, kocimiętka, tojeść, krwawniki (po 6−10 szt./m²), a także wszelkie okrywowe np. bluszcz pospolity, runianka japońska, zawilce, bodziszki, bergenie (10−14 szt./m²). Przy rozważaniu wielkości grupy warto wziąć także pod uwagę wielkość dominanty. Jeśli punktem kulminacyjnym jest okaz docelowo osiągający spore rozmiary, to grupa roślin sąsiadujących powinna być także odpowiednio większa. Tworząc kompozycję krzewiasto-bylinową nie zapomnijmy o pewnym zabiegu, który wprowadza ład i spina kompozycję. Chodzi o powtórzenia. Spróbujmy rozmieścić w przynajmniej dwóch miejscach, w różnych częściach widoku rabaty tę samą grupę roślin. Szczególnym wyjątkiem od reguły tworzenia grup są rośliny soliterowe, które ze względu na oryginalny pokrój i dekoracyjność najlepiej prezentują się solo (np. cyprysik nutkajski, dereń pagodowy, gunnera olbrzymia).

Nie tylko byliny czują się lepiej sadzone w grupie. Wiele krzewów, także owocowych, wymagających zapylenia krzyżowego preferuje sadzenie po kilka sztuk, różnych odmian. Przykładem jest borówka wysoka i jagoda kamczacka.

mgr inż. Aleksandra Bagińska, architekt krajobrazu
Źródło: „działkowiec"
Fot. Shutterstock.com