Miód rzepakowy. Jest mało apetyczny w smaku i zapachu. W stanie płynnym jest bezbarwny lub lekko słomkowy, po krystalizacji białokremowy, drobnoziarnisty. Krystalizuje bardzo szybko, bo nawet w kilka dni po miodobraniu. Polecany jest dla osób cierpiących na choroby sercowe. Ponieważ zawiera prawie wyłącznie cukry proste z przewagą glukozy, jest łatwo przyswajalny przez wątrobę, a tym samym zwiększa jej możliwości detoksykacyjne. Ciekawostką jest to, że dodany do miodów pitnych wyczuwalny jest w smaku i zapachu nawet po 2 latach.

Miód malinowy. Miód ten jest złocisty, po skrystalizowaniu jaśnieje – jest prawie śnieżnobiały. Jego zapach przypomina zapach kwiatów malin. Szybko krystalizuje. Miód ten działa rozgrzewająco, napotnie, przeciwgorączkowo. Zawarte w nim kwasy tłuszczowe i betacytosteryny sprawiają, że polecany jest jako lek przeciwmiażdżycowy. Stosowany jest również w schorzeniach górnych dróg oddechowych, przeziębieniach i nieżycie żołądka.

Miód z sadów. Jest mieszaniną miodów z różnych drzew owocowych. Zawiera dużo glukozy, która sprawia, że szybko krystalizuje. Kolor płynnego miodu jest żółty, po skrystalizowaniu – kremowy. Jest to miód, który się rzadko pozyskuje, ponieważ pszczoły ten pożytek wykorzystują jako rozwojowy, na własne potrzeby.

Miód akacjowy. Miód ten jest przezroczysty, prawie jak woda. W przeciwieństwie do poprzednich, w swoim składzie ma przewagę fruktozy, co sprawia, że wolno krystalizuje, nawet ponad rok, a po skrystalizowaniu jest biały lub jasnosłomkowy. W tym miodzie podwyższona jest zawartość sacharozy. Miód ten wykorzystywany jest przy leczeniu nadkwasoty żołądka oraz zaburzeń przewodu pokarmowego.

Miód gryczany. Miód ma barwę mocnej herbaty i charakterystyczny zapach. Krystalizuje grubo na niezbyt jednolitą, podsiąkającą masę. Miód gryczany podnosi walory smakowe wypiekom cukierniczym (piernik), jak również miodom pitnym. Zaleca się go przy leczeniu schorzeń układu krążenia, przyspiesza gojenie złamanych kości, działa antymiażdżycowo.

Miód lipowy. Jest bardzo aromatyczny i smaczny, pachnie kwiatami lipy. Jest słodki, o dość pikantnym, lekko gorzkawym smaku. Miód płynny ma kolor zielonkawożółty, po skrystalizowaniu ­– złocistożółty i jest drobnoziarnisty. Polecany jest przy przeziębieniach, działa wykrztuśnie, uspokajająco, obniża ciśnienie krwi.

Miód koniczynowy. Jest aromatyczny, jasnożółty, łagodny w smaku, z wyraźnym kwaskowatym posmakiem. Krystalizuje drobnoziarnisto. Działa wykrztuśnie, uspokajająco, moczopędnie oraz przeciwzapalnie. Stosuje się go w zapaleniu oskrzeli, biegunkach, wyczerpaniu nerwowym.

Miód wielokwiatowy. To „bukiet kwiatów” danego terenu. Polecany jest szczególnie dla alergików, uczulonych na pyłki kwiatowe. Niewielka zawartość pyłków kwiatowych w tym miodzie sprawia, że nie uczula on, a działa jak szczepionka. Zaleca się, aby go używać przed wystąpieniem dolegliwości i stosować miód z okolicy, w której się mieszka. Miód ten może mieć kolor od jasnokremowego do herbacianego. Na jego walory odżywcze ma wpływ skład roślin, z których pszczoły zebrały nektar.

Miód spadziowy. Powstaje ze spadzi, którą pszczoły znoszą do ula. Spadź jest to sok z roślin przetwarzany przez mszyce, czerwce i miodunki. Słodkie krople rosy powstają na drzewach i roślinach głównie w drugiej połowie lata. Miód ten najczęściej jest ciemny, po skrystalizowaniu jasnozielony, mało aromatyczny (nie pochodzi z kwiatów), ale zapach ma lekko żywiczny.

Najsmaczniejszy jest miód ze spadzi drzew iglastych i polecany w schorzeniach górnych dróg oddechowych. Miód spadziowy stosowany jest również profilaktycznie jako odżywka osłonowa dla górników pracujących w kopalniach uranu.

Miód wrzosowy. Miód płynny ma barwę od bursztynowej do czerwonobrunatnej, a konsystencję lekko galaretowatą. Aromat miodu jest przyjemny, przypomina zapach wrzosu. Smak mało słodki, lekko gorzkawy jest rarytasem dla smakoszy. Krystalizuje drobnoziarniście i w krótkim czasie. Miód ten pozyskuje się trudniej od innych miodów. Polecany jest przez lekarzy przy schorzeniach dróg moczowych, prostaty oraz zapaleniach jelit i dnie.

Warto wiedzieć...

Opisane miody powstają w warunkach naszej strefy klimatycznej, gdzie jest krótki okres kwitnienia, ale długi okres odpoczynku roślin i gleby. Pozwala to na uzupełnienie odpowiednich wartości, które przekładają się na bogaty skład nektaru kwiatów, z którego powstaje później miód. Miody, które są sprowadzane ze stref gdzie rośliny są niemal ciągle eksploatowane (np. Chiny, Brazylia), przez co ich nektar jest uboższy, mają mniejszą wartość.

Do Polski sprowadza się dużo miodu z importu. Niestety, na etykiecie miodu nie można znaleźć informacji o kraju pochodzenia, a szkoda bo wtedy klienci mieliby możliwość wyboru. W miodach nieznanego pochodzenia mogą się znajdować pozostałości polekowe, „dodatki” w postaci izoglukozy, co oczywiście niszczy ten wspaniały produkt i dyskwalifikuje go jako żywność.